Elektryczny zespół trakcyjny EN57 PKP
W latach 1961 1993 państwowa fabryka PAFAWAG we Wrocławiu wyprodukowała dla PKP 1412 zespołów trakcyjnych EN57. Jednostki te osiągały prędkość
maksymalną 110 km/h i od początku znalazły zatrudnienie w ruchu regionalnym i aglomeracyjnym, również w trójmiejskiej Szybkiej Kolei Miejskiej. Kompletna jednostka składa się z trzech połączonych na stałe członów: dwóch rozrządczych i znajdującego się w środku silnikowego, zawierającego większość aparatury elektrycznej. Przy pomocy znajdujących się na czołach sprzęgów Scharfenberga jest możliwe połączenie maksymalnie 3 jednostek do jazdy ukrotnionej. Wnętrze każdego członu podzielone jest na trzy przedziały, przy czym człony rozrządcze posiadają po jednym przedziale dla podróżnych z większym bagażem ręcznym, do których z zewnątrz prowadzą dwuskrzydłowe, ręcznie otwierane drzwi. Pierwsze serie jednostek charakteryzowały się ryflowanymi ścianami bocznymi oraz trzema szybami w ścianach czołowych.
Jako pierwowzór do opracowania pierwszego modelu zespołu EN57, PIKO wybrało pojazd z początku lat 90 ubiegłego wieku, charakteryzujący się wyglądem
zewnętrznym zbliżonym do stanu fabrycznego. W związku z tym ściany boczne modelu pokryte są subtelnie wykonanymi ryflami. Drzwi wykonano jako osobne elementy i posiadają szyby ze stosownym nadrukiem od wewnętrznej strony. Także pozostałe okna są osadzone w jednej płaszczyźnie ze ścianami bocznymi. Charakterystyczne ściany czołowe z trzema szybami są odtworzone zgodnie z pierwowzorem i uzupełnione o fototrawione wycieraczki, lusterka, a także wykonane jako osobny element trąbki. Instalacja dachowa przyciąga wzrok, szczególnie na członie silnikowym: filigranowe przewody i izolatory są dowodem kunsztu w budowie modeli. Równie wysoki poziom wykonania reprezentuje aparatura umieszczona pod podłogą zespołu oraz wózki. Napęd umieszczono w członie środkowym. Znajduje się w nim wyposażony w dwa koła zamachowe mocny silnik, który napędza wszystkie cztery osie za pośrednictwem wałów Kardana. Siłę pociągową zwiększają dwie obręcze przyczepnościowe, umieszczone diagonalnie na kołach wewnętrznych osi. W członie silnikowym umieszczono płytke drukowaną ze złączem PluX22. Cyfrowe warianty modelu są fabrycznie wyposażone w dekoder dźwiękowy PIKO.